Hoe zien de laatste momenten er uit van een man die er voor kiest om 'via de voordeur' uit het leven te stappen? Dat is waar 'T Is Goed Zo over gaat. Eelco was een man die psychisch ondraaglijk en uitzichtloos leed en het leven moe was. Zijn missie was om psychisch lijden en de dood als uitzonderlijke oplossing meer bespreekbaar maken in de samenleving. Een grote maatschappelijke missie. 'T Is Goed Zo is ook een intieme documentaire over vriendschap en het loslaten van de mensen die je liefhebt. In de film vertellen zijn zus, vader, moeder en beste vriendin over hoe het was om met Eelco te leven. We volgen Eelco in zijn laatste dagen, zijn media optredens waar hij zelfverzekerd over komt. hoe hij afscheid neemt en het leven verlaat middels euthanasie. Maar ook hoe het daarna met zijn familie en vriendin gaat. 'T Is Goed Zo is een intense film over een laatste missie van een man om psychisch lijden bespreekbaar te maken in de samenleving.

The last moments of a man with mental unbearable and hopeless suffering. He is tired of life and chooses death, by legal euthanasia. What do those moments look like? It was Eelco’s wish to record the last stage of his life but also to show the world how his bereaved deal with his death afterwards. His mission: to bring mental suffering and death as a solution into the open in our society. A heavy social mission, but the result is mostly an intimate film about friendship and letting go. Under strictly specified circumstances, physicians in the Netherlands are allowed to perform euthanasia and assisted suicide at the request of a patient. The criteria include a voluntary and well-considered request from the patient, unbearable suffering without any prospect of improvement, and the lack of a reasonable alternative.

Directors statement

In 2013 leerde ik Eelco kennen bij het project BroedtplaatsZ, een project waarin mensen die zorg gebruiken bloggen en Twitteren over hoe hun leven er uit ziet. Eelco was toen een van de drie personen waar ik een kort documentaire-portret van maakte. De dood was toen al een veelbesproken onderwerp, eigenlijk was het dat altijd al in het leven van Eelco. In 2016 kwam het moment dat Eelco echt zeker wist dat het tijd was om te sterven. Maar wel netjes via de voordeur. Geen suïcide maar met een gelegitimeerde euthanasie.

Omdat Eelco zich al jaren inzette om stigma’s rondom psychisch lijden te doorbreken wilde hij ook zijn laatste traject in beeld laten brengen. Omdat ik Eelco al een tijd kende vroeg hij mij om dit te doen. Dat wilde ik met alle waardigheid en respect voor hem doen. Het is belangrijk dat we ruimdenkend en genuanceerd naar euthanasie kijken in onze samenleving. Daar hoop ik aan bij te dragen met deze documentaire. Persoonlijke en maatschappelijk relevante verhalen vertellen, zonder oordeel, dat is mijn missie en samen met Eelco’s wens tegelijkertijd mijn motivatie voor het maken van deze documentaire. “De andere kant” laten zien.

In 2013 I met Eelco at a project called BroedplaatsZ, in which people that needed care started blogging and using Twitter in order to show what their lives looked like. Eelco was one of the three people whom I made a small documentary about. Death was a much-discussed subject and for Eelco it had been his whole life. In 2016 he knew for sure that it was his time to die, because of his unbearable and endless suffering. He did not want to commit suicide, he wanted it the ‘legal way’. Under strictly specified circumstances, physicians in the Netherlands are allowed to perform euthanasia and assisted suicide at the request of a patient. The criteria include a voluntary and well-considered request from the patient, unbearable suffering without any prospect of improvement, and the lack of a reasonable alternative.

Because Eelco had been trying to tackle the stigma concerning mental suffering for a very long time, he wanted his last stage to be recorded. And so he asked me to show a beautiful and honest story about his last mission. Because I knew him and supported him, I decided to do so, with dignity and respect. Of course, I do that with my own vision, style and input as a director. I believe that as a society we need to be broad-minded and nuanced on euthanasia. With this work I hope to contribute to that idea. Telling a personal, but also relevant story, without judgement, is my mission. And together with Eelco’s request it is my motivation for making this film: to show the other side.