Kees is specialist ouderengeneeskunde. Hij werkt op Vitalis Vaandelhof, een afdeling waar Vitalis WoonZorg Groep samen met GGzE, begeleiding geeft aan senioren met psychische problemen en gedragsproblemen. Willy woont sinds ruim een jaar op deze afdeling. Hij heeft dementie en niet aangeboren hersenletsel door meerdere valpartijen tijdens het wielrennen. Hij heeft wisselend last van agressie, wanen en is vaak verzonken in zichzelf. De familie van Willy heeft aangegeven dat hij een euthanasieverklaring heeft en vraagt zich af of dit dan het moment is voor Willy om euthanasie te krijgen. Zijn vrouw en (pleeg)kinderen staan achter zijn wilsverklaring want hij heeft altijd gezegd zo niet te willen leven. Samen met Kees zoeken ze naar wat het beste is voor Willy.
Vertoning met nagesprek
'Dokter Kees' is een documentaire die zich goed leent voor deskundigheidsbevordering, voor verdieping en verbreding van de onderwerpen euthanasie en wilsbekwaamheid. Wilt u graag voor uw organisatie een vertoningen met nagesprek met Dokter Kees en/of de familie van Willy of met Jesse van Venrooij? Neem dan contact met ons op om de mogelijkheden te bespreken.
Directors statement
‘Dokter Kees’ is mijn tweede documentaire die over ethische dilemma’s van euthanasie in lastige situatie gaat. In 2018 kwam ‘T Is Goed Zo uit (www.tisgoedzo.nl). ‘T Is Goed Zo gaat over Eelco de Gooijer. Eelco kreeg op 23 november 2016 euthanasie op basis van psychisch lijden. De arts die de euthanasie bij Eelco uitvoerde was Kees. Een aantal maanden na de dood van Eelco benaderde Kees mij met het dilemma waar hij mee te maken had binnen zijn beroepsgroep: Euthanasie bij wilsonbekwame patiënten. Kees wilde graag een genuanceerd beeld laten zien van de complexiteit van dit dilemma. Dit was de eerste aanleiding om met deze documentaire aan de slag te gaan.
Er speelt ook een persoonlijke ontwikkeling voor mij bij het maken van deze documentaire. Op mijn veertiende was ik er bij toen mijn opa stierf. Mijn opa had vergevorderde dementie en zat op een gesloten afdeling. Hij werd 76. Op zijn verjaardag waren al zijn kinderen (mijn ooms en tantes) en ik bij hem. Na een lange lijdensweg en de laatste dagen zonder eten en drinken is hij op zijn verjaardag overleden in ons bijzijn. Euthanasie was toen nog niet mogelijk en werd dus ook niet besproken. Dit hoop ik zo niet mee te hoeven maken. Iedereen die in een ondraaglijk en uitzichtloze situatie komt gun ik om waardig uit het leven te mogen stappen met de hulp van een betrokken arts. Kees is in mijn ogen een man die levens redt. Van de patiënten die hij helpt, maar ook van de naasten van deze patiënten. Waardigheid en oprechte aandacht tot de laatste adem. Door deze documentaire te maken leer ik om nog meer te genieten van het leven. En ook zie ik nu hoe enorm complex het is om hier zorgvuldig en juist in te handelen. Ik hoop dan ook dat ‘Dokter Kees’ nuance en mogelijkheid tot gesprek brengt over dit gevoelige onderwerp.